Dikişsiz çelik borular stoklarımızda
Çelik boru, sadece sıvı ve toz halindeki katıların taşınmasında, ısı enerjisinin alışverişinde, mekanik parça ve konteyner imalatında kullanılmaz, aynı zamanda ekonomik bir çeliktir. Bina yapısı ızgarası, sütun ve mekanik destek yapmak için çelik boru kullanmak, ağırlığı azaltabilir, metalden %20 ~ 40 tasarruf sağlayabilir ve endüstriyel ve mekanize yapıyı gerçekleştirebilir. Çelik borularla Otoyol Köprülerinin imalatı sadece çelikten tasarruf etmek ve inşaatı basitleştirmekle kalmaz, aynı zamanda koruyucu kaplama alanını büyük ölçüde azaltır ve yatırım ve bakım maliyetlerinden tasarruf sağlar. Çelik borular üretim yöntemlerine göre dikişsiz çelik borular ve kaynaklı çelik borular olmak üzere iki kategoriye ayrılabilir. Kaynaklı çelik borulara kısaca kaynaklı borular denir.
1. Dikişsiz çelik boru, üretim yöntemine göre sıcak haddelenmiş dikişsiz boru, soğuk çekilmiş boru, hassas çelik boru, sıcak genişletilmiş boru, soğuk eğirme borusu ve ekstrüde boruya ayrılabilir.
Dikişsiz çelik boru, sıcak haddeleme ve soğuk haddeleme (çekme) olarak ayrılabilen yüksek kaliteli karbon çeliği veya alaşımlı çelikten yapılmıştır.
2.Kaynaklı çelik boru, farklı kaynak işlemlerinden dolayı fırın kaynaklı boru, elektrik kaynaklı (direnç kaynağı) boru ve otomatik ark kaynaklı boru olmak üzere ikiye ayrılır. Farklı kaynak şekilleri nedeniyle düz dikiş kaynaklı boru ve spiral kaynaklı boru olarak ikiye ayrılır. Uç şeklinden dolayı dairesel kaynaklı boru ve özel şekilli (kare, düz vb.) kaynaklı boru olmak üzere ikiye ayrılır.
Kaynaklı çelik boru, alın eklemi veya spiral dikiş ile kaynaklanmış haddelenmiş çelik levhadan yapılmıştır. İmalat yöntemi açısından, düşük basınçlı sıvı iletimi için kaynaklı çelik boru, spiral dikiş kaynaklı çelik boru, doğrudan haddelenmiş kaynaklı çelik boru, kaynaklı çelik boru vb. olarak ayrılmıştır. Sıvı ve gaz boru hatları için dikişsiz çelik boru kullanılabilir. çeşitli endüstrilerde. Kaynaklı borular su boru hatları, gaz boru hatları, ısıtma boru hatları, elektrik boru hatları vb. için kullanılabilir.
Çeliğin mekanik özelliği, çeliğin kimyasal bileşimine ve ısıl işlem sistemine bağlı olan çeliğin nihai hizmet performansını (mekanik özelliği) sağlamak için önemli bir endekstir. Çelik boru standardında farklı hizmet gereksinimlerine göre çekme özellikleri (çekme mukavemeti, akma mukavemeti veya akma noktası, uzama), sertlik ve tokluk indeksleri ile kullanıcılar tarafından istenen yüksek ve düşük sıcaklık özellikleri belirtilir.
N / mm2 (MPA) cinsinden, numunenin (σ) orijinal enine kesit alanına (so) bölünmesiyle, çekme mukavemeti (σ b) olarak adlandırılan, çekme sırasında numune tarafından taşınan maksimum kuvvet (FB). Metal malzemelerin gerilim altında kırılmaya karşı maksimum direncini temsil eder.
Akma fenomeni olan metal malzemeler için, numunenin çekme işlemi sırasında gerilmeyi arttırmadan (sabit tutmadan) uzamaya devam edebildiği strese akma noktası denir. Gerilme azalırsa, üst ve alt akma noktaları ayırt edilecektir. Akma noktası birimi n / mm2'dir (MPA).
Üst akma noktası (σ Su): Numunenin akma gerilmesinden önceki maksimum gerilme ilk kez azalır; Alt akma noktası (σ SL): İlk anlık etki dikkate alınmadığında akma aşamasındaki minimum stres.
Akma noktasının hesaplama formülü:
Burada: FS -- çekme sırasında numunenin akma gerilimi (sabit), n (Newton) yani -- numunenin orijinal kesit alanı, mm2.
Çekme testinde, numunenin orijinal mastar uzunluğuna kırıldıktan sonra mastar uzunluğu tarafından artan uzunluğun yüzdesine uzama denir. σ ile % olarak ifade edilir. Hesaplama formülü: σ=（ Lh-Lo）/L0*100%
Nerede: LH -- numune kırılmasından sonraki ölçü uzunluğu, mm; L0 -- numunenin orijinal ölçü uzunluğu, mm.
Çekme testinde, küçültülmüş çaptaki enine kesit alanının maksimum azalması ile numune kırıldıktan sonra orijinal enine kesit alanı arasındaki yüzdeye alan azalması denir. ψ ile % olarak ifade edilir. Hesaplama formülü aşağıdaki gibidir:
Burada: S0 -- numunenin orijinal kesit alanı, mm2; S1 -- numune kırılmasından sonra küçültülmüş çapta minimum kesit alanı, mm2.
Metal malzemelerin sert nesnelerin girintili yüzeylerine direnme kabiliyetine sertlik denir. Farklı test yöntemlerine ve uygulama kapsamına göre sertlik, Brinell sertliği, Rockwell sertliği, Vickers sertliği, Shore sertliği, mikro sertlik ve yüksek sıcaklık sertliğine ayrılabilir. Borular için yaygın olarak Brinell, Rockwell ve Vickers sertlikleri kullanılır.
Belirtilen test kuvveti (f) ile belirli bir çapa sahip bir çelik bilye veya semente karbür bilyeyi numune yüzeyine bastırın, belirtilen tutma süresinden sonra test kuvvetini kaldırın ve numune yüzeyindeki girinti çapını (L) ölçün. Brinell sertlik numarası, test kuvvetinin girintinin küresel yüzey alanına bölünmesiyle elde edilen bölümdür. HBS (çelik bilye) cinsinden ifade edilir, birim: n / mm2 (MPA).
Burada: F - metal numunenin yüzeyine bastırılan test kuvveti, N; D -- test için çelik bilye çapı, mm; D -- ortalama girinti çapı, mm.
Brinell sertliğinin belirlenmesi daha doğru ve güvenilirdir, ancak genel olarak HBS, sert çelik veya ince levhalar için değil, yalnızca 450N/mm2 (MPA) altındaki metal malzemeler için geçerlidir. Brinell sertliği çelik boru standartlarında en yaygın kullanılanıdır. Girinti çapı D genellikle sezgisel ve kullanışlı olan malzemenin sertliğini ifade etmek için kullanılır.
Örnek: 120hbs10 / 1000 / 30: 30s için 1000kgf (9.807kn) test kuvvetinin etkisi altında 10mm çaplı çelik bilye kullanılarak ölçülen Brinell sertlik değerinin 120N/mm2 (MPA) olduğu anlamına gelir.
